امروزه یافتن موضوعی برای تهیه خبر و گزارش شاید از اصلی‌ترین امور سردبیران و دبیر سرویس‌ها باشد و در این میان به طور قطع رسانه‌ای موفق خواهد بود که بتواند موضوعات تازه و مهم و به عبارت دیگر دارای ارزش‌های خبری را به مخاطبان ارائه کند؛ در واقع موضوع یابی محصول تعقیب عمقی و خبری هر پدیده است.

بدون شک به دنبال تهیه خبر، مصاحبه و یا گزارش بودن با وجود نداشتن موضوع مورد نظر، کاری بیهوده است؛ چرا که  باید از ابتدا تمامی زوایا و مسیر حرکت خبرنگار مشخص باشد.

موضوع یابی در خبرگزاری‌ها که نسبت به نشریات در امور خبری پیشرو هستند، اهمیتی دو چندان دارد؛ خبرنگار حرفه‌ای بوی خبر و گزارش را ولو از راه دور استشمام می‌کند و در این راستا باید  همیشه درکمین سوژه باشد.

یک پیام ارتباطی که در قالب‌های مختلف ارائه می‌شود باید به موضوع «چه»   به عنوان مهمترین عنصر بپردازد.

عنصر «چه» همان ماهیت موضوع است که در زبان انگلیسی به subject  تعبیر شده است.

همچنین آنچه که بر زبان روزنامه‌نگاران  جاری می‌شود سوژه یا همان موضوع پیام است. پس هدف از بیان سوژه یابی پرداختن به شیوه‌های انتخاب موضوع مطلب رسانه اعم از خبرگزاری، روزنامه یا دیگر وسایل ارتباطی است.

سوژه یابی نخستین مرحله و در حقیقت مهم و حساس ترین مرحله کار خبرنگار است . اگر این نخستین گام  را درست، مطمئن و منطبق بر اصول حرفه ای برنداریم، یقینا در مراحل بعدی موفق نخواهیم بود.  همچنین شاید بتوان گفت یکی از مورادی که ارتقای کار خبرنگار را رقم می‌زند خلاقیت و قدرت وی در سوژه‌یابی است.​