طَنز، هنری است که عدم تناسبات در عرصه‌های مختلف اجتماعی را که در ظاهر متناسب به نظر می‌رسند، نشان می‌دهد و این خود مایه خنده می‌شود. هنر طنزپردازی، کشف و بیان هنرمندانه و زیبایی‌شناختی عدم تناسب در این «متناسبات» است.طنز هنری مکتوب است و اجرای آن در دیگر گونه‌های نمایشی به‌طور نمونه تئاتر، سینما یا تلویزیون، کمدی نامیده می‌شود.

در ادبیات طنز به نوع خاصی از آثار منظوم یا منثور ادبی گفته می‌شود که اشتباهات یا جنبه‌های نامطلوب رفتار بشری، فسادهای اجتماعی و سیاسی یا حتی تفکرات فلسفی را به شیوه‌ای خنده دار به چالش می‌کشد. در تعریف طنز آمده‌است: «اثری ادبی که با استفاده از بذله، وارونه سازی، خشم و نقیضه، ضعف‌ها و تعلیمات اجتماعی جوامع بشری را به نقد می‌کشد.» جانسون طنز را این گونه معنی می‌کند: «شعری که در آن شرارت و حماقت سانسور شده باشد.»

بااینکه طنز در هر نوع قالبی که ارائه می‌شود معمولاً شوخ آمیز است، اما هدف اصلی آن انتقاد از گرایشات اجتماعی است و مزاح و بذله گویی صرفاً وسیله‌ای است که از طریق آن توجه مخاطبان را به مسائل مختلف در جامعه جلب می‌کند. در اینجا ما به ویژگی‌های طنز، انواع طنز و سپس، به اصول طنزنویسی و روش‌های یادگیری آن می‌پردازیم.

نگارش محتوا و متن های طنز برای برخی از افراد بسیار آسان بوده و برای گروهی نیز دشوار می باشد. اما باید بدانید که همه می توانند اقدام به تولید محتوای طنز نمایند. برای اینکه در این راه موفق باشید، لازم است که با نحوه تهیه متن های طنز آشنا باشید.