فریاد پر تکرار زنان برای پوشیدگی
انسان مدرن، عنصر جذابیت را تنانگی و توجه به ارزش های مادی می بیند و توجه به تن را به عنوان عنصری جذاب، برای جذب دیگران قرار داده است. بر همین اساس است که شبکه ای از محصولات آرایش و زیبایی را، طبق این نگاه تولید می کند.تا بتواند موفق تر، تن را عرضه کند.
در مقابل این نگاه، انسان الهی شده، در سخت ترین شرایط هم، تن را از دیده شدن حفظ می کند، حتی اگر در جنگ باشد یا در اسارت باشد. حماسه عاشورا و اسارت زنان، یک داستان نیست بلکه یک فرهنگ است و نیاز است از بُعد غیرت، عفاف و حجاب به آن پرداخته بشود و فرصت محرم و صفر و اربعین، زمینه ای برای تبیین این فرهنگ استفاده کرد. روایات تاریخی متعددی از اهتمام زنان کاروان حسینی، به حجاب و عفاف وجود دارد. امام حسین به مثابه فردی که اهتمام به اجرای احکام دین داشته است حتی در جزئی ترین مسائل و در سخت ترین شرایط به حجاب و پوشش توجه کرده است.
به طور مثال، امام حسین علیه السلام ، در روز عاشورا، در شرایطی که جنگ شدت گرفته است و شهادت نزدیک است به دنبال لباسی کهنه است که توسط دشمن دزدیده نشود و تنش را بپوشاند. وقتی لباسی تنگ برای او می آورند از پوشیدن لباس تنگ خود داری می کند زیرا نمایش حجم بدن را ذلت می داند و لباس تنگ را لباس ذلت معرفی می کند. اهمیت دادن به لزوم پوشیده بودن بدن حتی پس از شهادت و عدم پوشیدن لباس تنگ در آن شرایط، توجه به کیفیت پوشش را نشان می دهد.
امام حسین(ع) حضرت زینب(س) را قسم می دهد که مبادا نسبت به حجابش کوتاهی کند و می فرماید: « خواهر جان با تو سوگندی دارم به آن وفا کن چون کشته شدم گریبان چاک مزن و چهره بر من مخراش.» امام حسین چادرهایی که محل اسکان زنان بود،نزدیک به هم نصب کرد و طناب خیمه ها را در درون هم و در هم تنیده قرار داد و از سه طرف راه را بر دشمن بست و اطراف خیمه ها را کانالی حفر شد و روز عاشورا هنگام هجوم دشمن در داخل کانال ها آتش افروختند تا دشمنان نتوانند به حرم حسینی دست یابند زیرا غیرت او اجازه نمی داد، تا او زنده است، زنان مورد آسیب قرار بگیرند.
اما زمانی که جنگ پایان رسید روایت مقاومت زنان برای حفظ پوشش بسیار پرتکرار است، حمید بن مسلم می گوید: « به خدا سوگند با چشم خود دیدم که جامه زنان و دختران و بانوان خاندان آن حضرت را می کشیدند و آنها با همه توان تا سرحد جان برای حفظ آن مقاومت می کردند و بر زمین می افتادند و جامه شان را می ربودند.» و وقتی حجاب از آن ها گرفته می شد، گریه می کردند و یکدیگر را دلداری می دادند.
در آن شرایط سخت اسارت، درخواست پرتکرار زنان، دریافت لباس پوشاننده و حجاب بیشتر بود. زنان از دریافت غذا و صدقات خود داری می کردند ولی حجاب و لباس را دریافت می کردند. حضرت زینب وقتی به کوفه رسیدند خطبه ای با صلابت در کوفه خواندند که مردم کوفه با شنیدن آن گریه کردند. ایشان دراین خطبه فرمودند« واي و نفرين بر شما كوفيان! آيا ميدانيد چه جگري از پيامبر دريديد؟ و چه زنان با شخصيت و كرامتي بدنشان را نمايان ساختيد؟ و چه خوني از پيامبر ريختيد؟ و چه حرمتي از خاندانش را هتك نموديد؟» در روایت های تاریخی به طور مکرر، از هتک حرمت به زنان و ربودن پوشش آنها، ذکر شده است.
زمانی که كاروان اسيران نزديك شام رسيدن. ام كلثوم(س) به شمر فرمود: « از تو خواسته اي دارم و آن اينكه ما را از دروازه اي وارد شهر كن كه تماشاچي كمتر باشد و دستور بده سرهاي شهداء را از بين كاروان اسيران بيرون برند و جلوتر از كاروان قرار دهند تا تماشاچيان مشغول تماشاي سرها شوند و به ما نظر نكنند اما شمر دستور داد: سرها را بين كاروان متفرق نمایند و آن بزرگواران رامقابل آن دري كه معمولاً اسيران را وارد مي كنند، قدري معطل كرد تا تماشاچيان بيشتري اجتماع كنند»
در روایت تاریخی دیگری آمده است که «وقتي اهل حرم امام حسين(ع) را وارد مجلس يزيد كردند آنها را از نظر مي گذراند و از هر يك سوالي مي كرد در حالي كه در ريسمان بسته بودند در ميان آنها بانوئي صورتش را با کف دست مي پوشاند زيرا چيزي نداشت كه صورتش را بپوشاند يزيد پرسيد او كيست؟ گفتند: سكينه دختر حسين(ع) است. پرسيد تو سكينه اي؟ شروع كرد به گريه كردن بگونه اي كه گريه اش را در گلو خفه كرده و اشك مي ريخت بطوري كه نزديك بود روحش پرواز كند. يزيد پرسيد چه چيزي موجب اين گريه شديد تو شده؟ فرمود: چگونه گريه نكند كسي كه ساتري ندارد صورت و سرش را از تو و همنشينان تو بپوشاند!» در همین مجلس بود که حضرت زینب خطبه ای خواند و خطاب به یزید، فرمودند: «آيا اين عدالت است كه زنان و كنيزان تو پشت پرده ها باشند و زنان و دختران خاندان رسول خدا با اين وضع نامطلوب در حضور مردان نامحرم در جايگاه اسيران ؟» این قسمت از خطبه، در حالی که شجاعت حضرت زینب را نمایان می کند به پوشیدگی زن یزید هم اشاره می کند که قابل توجه است.
کاروان اسرا در همه شرایط سعی کردند برای احقاق حق حجاب خود، اعتراض کنند که استنادات تاریخی و روایت های ائمه اطهار گویای این تلاش پویا و مداوم است اما ذکر همه این استنادات در این یادداشت ممکن نیست. بنابراین فقط به همین چند روایت اکتفا کردیم
عدم توجه به اهمیت حجاب در فرهنگ حسینی موجب شده است که این مفاهیم دیده نشود در حالی که گزارهای تاریخی متعدد و غیر قابل انکار است و به دلیل گرایش قلبی جامعه به امام حسین، می تواند زمینه ساز ترویج مفاهیم حجاب و عفاف در عموم جامعه باشد، به نظر می رسد رسانه و هیئات و اربعین می تواند ظرفیتی برای ترویج این گزاره های پرتکرار تاریخی باشد و فریاد بلند حضرت زینب را به زن جامعه ایرانی که دلبسته به دین است، برساند.
