تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب «خاتون و قوماندان»
امام خامنه‌ای: حرکت جهادی فاطمیون افتخاری برای آنها و همه افغانهاست
متنی که رهبر انقلاب در تقریظ بر کتاب «خاتون و قوماندان» از آن به عنوان «نوشته بسیار زیبا و اثرگذار» یاد کردند
رونمایی تقریظ رهبری بر کتاب «خاتون و قوماندان» با حضور سردار قاآنی
جهان کوچک مسئولان و دل بزرگ مهاجران
به بهانه رونمایی از تقریظ رهبر انقلاب برای کتاب «خاتون و قوماندان» وضعیت سخت زندگی افغانستانی‌ها در ایران را بازخوانی کردیم؛
روز گذشته تقریظ مقام‌معظم‌رهبری بر کتاب «خاتون و قوماندان» رونمایی شد، این کتاب روایت زندگی ام‌البنین حسینی همسر فرمانده لشکر فاطمیون است. شهید علیرضا توسلی معروف به ابوحامد اول مهر 1341 در افغانستان به دنیا آمد و نهم اسفند 1393 در سوریه، به شهادت رسید.
به بهانه رونمایی از این تقریظ گزارش امروز را به مهاجران افغانستانی اختصاص داده‌ایم.
می‌دانیم که ایرانی و افغانستانی تنها همزبان نیستند و اگر به آیین‌ها، سنت‌ها و تاریخ آنها دقیق‌تر نگاه کنیم، درخواهیم یافت که هر دو ریشه در یک خاک و فرهنگ دارند و این گزاره اصیل همزیستی چندین‌ساله ما ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها پیش روی جهانیان است و اثبات این مدعا که خطوط مرزی، نمی‌توانند بین ما فاصله بیندازد. اما چه می‌شود کرد اگرچه اهل این خاک به این درک اصیل رسیدند و رهبر معظم انقلاب بارها بر موضوع حل مشکلات این مهاجران تاکید کرده‌اند اما هنوز برخی مشکلات به قوت خود باقی است.
◾️هویتی که نیست
«من سال 62 به ایران آمدم، علاقه‌مند بودند در کشوری که همزبان، هم‌دین و هم‌مذهب است که درحقیقت یکی هستند و تاریخ مشترکی دارند، این فضا برای آنها مهیا باشد تا کسانی که از درس بازمانده‌‌اند بتوانند وارد تحصیل شوند. یک‌سری مشکلات در این زمینه بود که در مقاطع مختلف برخی مواقع سختگیری بود و برخی مواقع تسهیلاتی قائل می‌شدند و تا زمانی ادامه داشت که رهبری در چند سال پیش اعلام کردند باید هیچ بچه افغانسانی از تحصیل بازنماند. این زمینه‌ای شد که مشکل مهاجران برطرف شود ولی متاسفانه برخی جاها به آن دستور عمل نمی‌کردند و خود هرچه صلاح می‌دانستند انجام می‌دادند و این مشکلات ایجاد می‌شد. این یکی از مشکلات بود.»
«یک موضوع مهم دیگر که با آن مواجه هستیم، در حال حاضر مساله هویت است. تکلیف افراد مخصوصا بچه‌های متولد‌شده در ایران مشخص نیست. حتی می‌توان گفت نسل سوم از بی‌هویتی رنج می‌برند. چون شرایط افغانستان طوری نیست که به این کشور برگردند.»
«خواسته ما در این راستا است که تکلیف کسانی که در ایران متولد شدند مشخص شود. کسانی که جدید می‌آیند مهاجر هستند. کسانی که متولد شدند خواسته بی‌جایی ندارند، چون با خوی و بوی ایران متولد و بزرگ شدند، اینها شناختی از افغانستان ندارند و جای جای ایران را به تمام معنا می‌شناسند و خود را بیشتر ایرانی می‌دانند تا افغانستانی!»
