خوشا به حال شما که شاعری بلدید
شهریار زبان شعر را در سه رکن عاطفه، اندیشه و موسیقی تعریف می‌کند و پیوند عاطفه و موسیقی را به‌عنوان موهبت الهی یک شعر می‌داند.او با پیوندزدن عاطفه با شرایط پیرامونش توانسته کلمات را به استخدام شرایط روز درآورد. شهریار از یک سو به الهام در شعر باور دارد و این جنس سرودن را در درجه نخست اهمیت و ارزش می‌داند و از سوی دیگر به جنبه صناعت و اندیشه‌ورزی تاکید می‌کند.
اولین کتاب شعر شهریار به کوشش ابوالقاسم شیوا متخلص به «شهیار» در سال 1308 منتشر شد. البته ناگفته نماند که نشست و برخاست‌های شهریار در تهران با بزرگان هنر و ادبی مثل ابوالحسن صبا، محمدتقی بهار و عارف قزوینی ،
نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج و کریم امیری‌فیروزکوهی در شعرهایش بی‌تاثیر نبود. همچنین اولین دفتر شعرش را در سال 1310 با مقدمه ملک‌الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری منتشر کرد. او سال‌های 1329 تا 1330 اثر «حیدربابایه سلام» را سرود. شهریار بیش از 28 هزار بیت شعر به زبان فارسی و حدود سه‌هزار بیت به زبان ترکی آذری سروده است.
شهریار در همان سال‌های اولی که شعر می‌سرود، شعرهایش را با نام بهجت تخلص می‌کرد، اما بعد از مدتی از فال حافظ تخلص خواست و این بیت «که چرخ دولت سکه دولت به نام شهریاران زد/ روم به شهر خود و شهریار خود باشم» برایش آمد و از آن پس تخلصش را شهریار تعیین کرد.
شهریار در روزهای پایانی عمرش به‌دلیل بیماری در بیمارستان مهر تهران بستری شد و در سال 1367 درگذشت و در مقبره‌الشعرا و در تبریز دفن شد. پس از فوت شهریار در روز 27 شهریورماه، این تاریخ با تصویب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی به روز ملی شعر و ادب فارسی نام‌گذاری شده است.
شهرتی که شهریار دارد تقریبا در همه‌جای دنیا بی‌سابقه است. تمام کشورهای فارسی‌زبان و ترک‌زبان و حتی هر کشوری که ترجمه یک قطعه او را خوانده باشند، هنرش را می‌ستایند، برای مثال منظومه «حیدربابا» نه‌تنها تا ده‌های اطراف آذربایجان، بلکه به ترکیه و قفقاز هم رفته و چندین‌بار به چاپ رسیده است.
