ناموس دهر و ناموس‌داری خدا

چرا در بین این همه نعمت‌های بهشتی که چشم‌به‌راه ابرارند، از حوران بهشتی، سخنی در میان نیست؟! با اینکه حورالعین، نعمت مشترک در همه بهشت‌ها اعم از بهشت ذات، بهشت صفات و بهشت اعمال است که در قرآن از آنها با عناوینی مثل: رضوان (آل‌عمران‌،15)، جنات النعیم (مائده‌،65)، دارالسلام (نام عمومی تمام مراتب بهشت‌)، (انعام‌،127)، جنات عدن (توبه‌،72)، جناب الفردوس (كهف‌،107)، جنة الخلد (فرقان‌،15) و جنات المأوی (تنزیل‌،19) یاد شده است.

سرّ مسأله چیست؟

پاسخ، نکتۀ لطیفی است که از ذهن خلاق ابن جوزی، نویسندۀ مشهور اهل تسنن (م قرن6) آمده است (کتاب «التبصره»، ج ۱، ص ۴۵۴) و آن اینکه: در میان این ابرار که مخاطبان اصلی این آیات‌اند، عُلیا مخدّره و بانوی باکرامتی است که خدا به پاس حرمتش، از ذکر حوران بهشتی، چشم پوشیده است و ما می‌دانیم که او کسی نیست جز صاحب مقام عصمت کبری و ناموس دهر، فاطمه زهرا (سلام الله علیها).

پی‌نوشت:
1. مجلسی، بحار الأنوار، چاپ بیروت، انتشارات الوفاء، 1403 قمری ، چاپ دوم، ج‏46، ص 260.