سوریه قربانی سیاستهای ضد بشری

پس از زلزله ترکیه و سوریه که ویرانی ها و خسارات عمده ای را به بار آورد، روند کمکرسانی به زلزله زدگان این دو کشور آغاز شد و تیمهای امدادی از کشورهای مختلف جهان و سازمانهای بینالمللی راهی ترکیه و سوریه شدند. امدادرسانی جهانی در مناطق زلزله زده ترکیه به سرعت ادامه داشته و حدود ۸۰ کشور جهان کمکهای بشردوستانه خود را به این کشور ارسال کردهاند، اما کشورهای اندکی برای کمک به زلزلهزدگان سوریه اقدام کردهاند که از جمله آنها ایران بود که کمکرسانی را یک مسئولیت انسانی، اخلاقی و اسلامی میداند.
کمک به زلزله زدگان در هر کجای دنیا، حد و مرز و سیاست منفعتطلبانه نمیشناسد و طبق قوانین بشردوستانه سازمان ملل در چنین شرایطی همه باید برای کمکرسانی به آسیبدیدگان بسیج شوند و هیچ مانعی در این روند ایجاد نشود اما به گفته مقامات سوریه و همچنین طبق شواهد موجود اصلیترین مانع برای امدادرسانی کافی و موثر به زلزلهزدگان سوریه، تحریمهای ناعادلانهای است که آمریکا و غرب از دهه گذشته ضد دمشق تحمیل کردهاند و حتی در این وضعیت نیز کشورهای غربی پرونده بشردوستانه را به دستور کار سیاسی خود در قبال پرونده سوریه مرتبط کردهاند و به بهانه مخالفت با نظام این کشور، مردم را مجازات میکنند در حالی که اگر تحریمهای ظالمانه آمریکا نبود مقابله با تبعات این زمینلرزه برای سوریه به مراتب آسانتر بود.
اکثر کشورهای جهان با در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی، هیچ کمک انسان دوستانه ای به سوریه ارسال نمی کنند
در این شرایط سازمان ملل و نهادهای وابسته به آن نیز تحت تاثیر سیاستها و دستورات آمریکا همین معیار دوگانه را در کمک به زلزلهزدگان سوریه و ترکیه پیش گرفتهاند. همچنین کشورهای عربی نیز علیرغم همبستگی لفظی با زلزله زدگان سوریه، در امدادرسانی به آنها بیتفاوت هستند.
در واقع اکثر کشورهای جهان با در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی، هیچ کمک انسان دوستانه ای به سوریه ارسال نمی کنند. این در حالیست که کشورهایی چون آمریکا و بریتانیا، کمکهای فراوان به همراه تیمهای امدادی خود را تنها به ترکیه اعزام کردهاند که دقیقا رعایت استانداردهای دوگانه است.
چندی پیش نیز جنبش النجباء با انتشار تصویری در فضای مجازی از رفتار دوگانه کشورهای جهان در کمک رسانی به زلزله زدگان در سوریه و ترکیه انتقاد کرد.
باید گفت؛ در حالی که سوریه دچار خسارت های فراوانی شده و نیازمند توجه و حمایتهای بیشتری است اما آمریکا و کشورهای غربی در کمک رسانی نیز سیاستهای غیراخلاقی خود را کنار نگذاشته و ژستهای انساندوستانه و حقوق بشری آنها همچون همیشه مبتنی بر منافع غیرقانونی خودشان است. آن ها بار دیگر ثابت کردند که دفاع از حقوق بشر صرفا یک اصل نسبی بوده و تنها در شرایطی معنا دارد که استانداردهای آنها در نظر گرفته شود.