روایت خواندنی از یک سقوط
تلویزیون اینترنشنال و بسترهای مجازی این رسانه اعم از توئیتر، تلگرام و اینستاگرام از جمله فعال‌ترین رسانه‌هایی بود که در جریان ناآرامی‌های شهریور ۱۴۰۱ و پس از درگذشت مهساامینی بر طبل اغتشاشات کوبیدند و با به جریان‌انداختن پروژه براندازی، از هیچ تلاشی برای سرنگونی نظام فروگذار نکردند؛ رویایی که اگرچه به وقوع نپیوست اما باعث کاهش توجه افکار عمومی به این رسانه و تغییرات بنیادین در ساختار و سیاست‌های این رسانه فارسی‌زبان شد تا جایی که می‌توان مدعی شد اینترنشنال در ماه‌های اخیر از نظر جذب مخاطب و تاثیرگذاری، مسیری معکوس و در راستای سقوط در پیش گرفته است.
از آن زمان به بعد و با وجود برخی نوسان‌های موردی، کاهش بازدید این کانال به خوبی قابل مشاهده است به‌گونه‌ای که در پایان اردیبهشت، تعداد مشاهده به ۳۲ میلیون کاهش یافت تا علاوه بر کاهش مخاطبان این رسانه در تلگرام، بازدیدهای این رسانه مجازی نیز به طور آشکار کاهش یافته باشد. در روزهای میانی اردیبهشت بود که فراخوان شکل‌گیری یک پویش در فضای مجازی منتشر شد که از مخاطبان خود می‌خواست از یکشنبه ۱۷ اردیبهشت با زدن هشتگ «بایکوت اینترنشنال» به پویش اعتراض به این شبکه فارسی‌زبان بپیوندند. دلیل این اعتراض «تریبون‌دادن به تروریست‌های تجزیه‌طلب و مجاهد و انحراف انقلاب ملی ایران و دشمنی با ملت و کشور ایران و رهبرسازی دروغین از دشمنان ملت ایران» بیان شد.
در این پویش، افراد با اعلام بیزاری و برائت از شبکه اینترنشنال، بیان می‌کنند که از دنبال‌کردن حساب‌های کاربری متعلق به این شبکه در فضای مجازی صرف‌نظر و دیگران را هم به این کار دعوت می‌کنند. نکته مهم درباره این گردهمایی مجازی این بود که بیشتر کاربران شرکت‌کننده در این پویش، از مخالفان جمهوری اسلامی و حامیان سلطنت پهلوی بودند. اختلاف‌ها میان براندازان در هفته‌های اخیر تا فروپاشی شورای همبستگی‌شان پیش رفت. حامد اسماعیلیون جدا شد، رضا پهلوی راه خود را رفت و نازنین بنیادی نیز قهر کرد و باقی هم پراکنده و از هم پاشیده شدند. سرریز این اختلاف‌ها و جدایی‌ها، به تیم‌های سایبری‌شان در فضای مجازی رسید و با فحاشی و جدال مجازی، حسابی از خجالت هم درآمدند. پویش بایکوت اینترنشنال نیز بخشی از برون‌ریزی همین اختلاف‌هاست.
