ترس از یک پدیده، بزرگتر از آن است
یاددشت| میکائیل دیانی، روزنامه نگار و فعال رسانه ای در یاداشتی درباره مسمومیت دانش آموزان نوشت:
وقتی میخواهند جامعه مدام در بحران باشد!
حتما دستگاه امنیتی در این پدیده ها باید با تروریستها سریع و قاطع برخورد کند و نگذارد اصل این پدیدهها در دل جامعه ریشه بدواند می کند، درباره ماجرای مسمومیت دانش آموزان چند نکته وجود دارد که می توان به آنها توجه جدی داشت:
۱. پاک کردن صورت مسئله هیچگاه در حل مسئله کمکی نکرده است؛ اینکه در ابتدا عموم مواجهه نسبت به این موضوع انکار اصل قصه بود خطایی راهبردی بود چرا که بدنه را نسبت به زنگ هشدارها بی حس می
۲. حتما حجم اتفاق با ابعاد رسانهای موجود و جوی که در جامعه بوجود آورده یکی نیست؛ کما اینکه در بخش زیادی از اعلام های مسمومیت ادلهها زیر سوال رفته است از گند آشغال پرتقال که در سطل زباله مدرسه پیدا شد تا دوسیب نعنای کارگران ساختمان نیمه کاره بغل مدرسه و تا حتى بوى وايتكس نظافت چی مدرسه ای که از همین ترس ها مدرسه را با وایتکس شسته بود و فردایش بچه ها فکر می کردند آنجا گاز زده اند آنچه بیشتر شاهد آن هستیم اختلال اضطراب اجتماعی است که بیش از واقعیت مسمومیت؛ ناشی از ترس بوجود آمده در جامعه است.
۳. گزاره غلطی که اینجا هم بعضا تکرار شده کار خودشونه است که این اتهام زنی در تعارض با گزاره همان جماعت است که میگویند «حکومت می خواهد عادی سازی کند؛ قطعا حکومتی که میخواهد عادی سازی کند کاری نمی کند که جامعه به سمت بحران برود؛ پس اتفاقا بیشتر از آنکه این اتفاق به عاملیت حکومت باشد؛ باید آن را پای آنانی دانست که دوست ندارند مردم جامعه در شرایط عادی؛ به زندگی شان بپردازند و میخواهند شرایط بحرانی شود و حالا اینکه آنها برای بحرانی کردن شرایط به جان دانش آموزان این مملکت هم رحم نمی کنند؛ نشان از پستی و دنائت و کثافت آنها دارد
۴. آنچه از روز اول در مورد داعش بیان شد؛ تمرکز جدی جریان تکفیری بر تبلیغات رسانه ای بود؛ آنها وحشیانه ترین رفتارهایشان را بصورت سینمایی تصویربرداری میکردند و در فضای مجازی به اشتراک می گذاشتند؛ و حتی بعضا تصاویر زنده از جنایتکاری شان پخش میکردند بدین خاطر هم ترس از داعش بسیار بزرگتر از خود داعش بود؛ در این ماجرا هم ترس از پدیده بزرگتر از خود آن است.
۵.جامعه ایران با پدیده کودک کشی و سفاکی داعشی های وطنی غریبه نیست این جامعه رفتار این وجود را در دهه شصت تجربه کرده است؛ آن همه کودکی که به دست گروهک رجوی ترور شدند؛ اسناد تاریخی اند؛ طبیعتا آنهایی که در آن موقع کودک کشی میکردند امروز هم می‌کنند.
۶ رفتارهایی که ترس اجتماعی را تقویت کند؛ تروما ایجاد میکند؛ این رفتار تروریستی علیه کودکان که رسانه های آشوب اخیر هم جدی روی آن سوار اند؛ نیز هدف اصلی اش ایجاد ترومای اجتماعی و غیر عادی شدن جامعه است؛ در واقع اصل ماجرا برای آن است که جامعه سامان نیابد و آرامش در جامعه نباشد؛ این ورژن کثیف و سفاک گونه همان سناریویی است که می گفت شرایط نباید در ایران عادی شود
