از لاک سیاه تا هیئت رنگین کمانی

چند روزی است جمله “مرا به لاک سیاه زنی که پشت دسته های عزای تو می رود ببخش” مورد بررسی و نظر منتقدین و موافقین قرار گرفته است.

و این سوال مطرح شده است که آیا هیئت محل حضور افراد کم حجاب نیست؟ آیا  در گذشته لوتی ها و گناهکاران متجاهر در هیئت ها شرکت نمی کردند؟

بدیهی است  حضور هر  گناهکاری در هیئت عزا مشکلی ندارد و اتفاقا همیشه گناهکاران در هیئت ها شرکت می‌کردند   و هیچ گاه حضور کم حجابان مسئله هیئت  عزاداری نبوده است اما آیا در مجلس هم گناه را ترویج می دادند؟ یا  به اباحه گری در ترویج بدحجابی تصریح می کردند؟

آنچه اینجا محل نزاع است، اصرار به گناهی است که دشمن هم، امسال به دنبال سازماندهی آن در مجالس عزاداری است. آیا فراهم کردن زمینه برای ترویج گناه مشکلی ندارد؟ آیا بازی در زمین دشمن محسوب نمی شود؟

وقتی سرگذشت افرادی که درگذشته اهل گناه های آشکار مثل مشروب خوری بودند مواجه می شویم می بینم حاضر بودند دو ماه محرم و صفر را، یا مدتی از محرم را از گناه آشکار خود  بگذرند و با خضوع در مراسم  حسینی شرکت می کردند. و این حیا در مقابل امام حسین موجب رستگاری آنها می شد.

اما اینکه بگوییم  لاک سیاه زن،  ارزشمند است و به این لاک قسم بخوریم تا امام حسین به ما توجه کند و شفاعت کند،. نوعی تایید و ترویج گناه هست و از گناه قبح زدایی می کند. باید بین حضور  گناه و حضور  گناهکار در هیئت تفکیک کنیم که اگر این تفکیک را قائل نشویم و برای هیئت چارچوبی نداشته باشیم در آینده  به  خوردن مشروب در پشت دسته عزا هم افتخار می کنیم و می گوییم هر گناهی  را می توانید در دسته عزا نمایش دهید.

استحاله هدف قیام امام حسین  مسیله اصلی این جملات است، امربه  معروف  اصلی ترین هدف  قیام امام حسین  است  اما این جملات زمسنه ساز سیاست  درهای باز  برای مواجه با هر گناهی در هییت  است، به گونه ای که نباید اندک مواجه ای با افراد بد حجاب یا سایر مسائل داشته باشیم..  گوینده این جمله در ادامه می گوید   اگر امام حسین مخالف باشد، خودش پای فرد را قلم می کند،  اگر ائمه قرار بود چنین مداخلاتی را صورت بدهند حتما هیچ گناهی در جامعه اسلامی صورت نمی گرفت، ولی رویه عالم ، جبر نیست. چرا که اگر امام حسین می خواست با جبر، در امور جامعه  مداخله  کند هیچ گاه نیاز به قیام در مقابل یزید نبود و اگر قیام صورت می گرفت ابتدا باید، پای قاتلین خودش را قلم می کرد تا دست به خشونت و قتل عظیم در روز عاشورا نزنند.

امام حسین، طبیبی است که چنین افرادی را به مجالس خود  دعوت می کند تا این مجالس دوای درد این افراد باشد و ما لازم است به مداوای درد کمک کنیم و مانع گریز این افراد از هیات نشویم ، اقامه امربه معروف با مناسب ترین  و جذاب ترین شیوه، در هیئات عزا، روشی برای پایداری کیفیت هییات، و هم جذب این افراد است.

سال گذشته بود که در هیئتی شرکت کردم و سخنران در رابطه با  مشروب خوردن یزید ، صحبت  کردند، بعد از هیئت  فردی اعتراض کرد که چرا مشروب را به یزید نسبت می دهید، زیرا قائل بود با این  نسبت، افراد  مشروب خوری مثل  خودش به  شرکت در جلسات امام حسین رغبت نخواهند داشت.  در واقع  مطالبه او این بود که هیئت نباید از گناهی که بین برخی وجود دارد سخن بگوید.

استحاله هیئت ها از اهداف قیام امام حسین و عدم  پرداخت به فرهنگ عفاف و حجاب زنان کربلا، باعث ارتقای جامعه در دینداری نمی شود، طبق نقل تاریخ زنان در کربلا و در دوره اسارت مکرر تلاش کردند  حجاب  را حفظ کنند  .سید بن طاووس و جمعی دیگر از بزرگان نوشته اند: «آن مردم تبهکار برای نابودی خیام حرم و غارت آن مسابقه گذاردند چادر از سر زنها می کشیدند. گاه زنی مشاهده می شد که با تمام نیرو و تا سر حد جان برای نگهداری پیراهن و حجاب خود مقاومت می کرد بگونه ای که در اثر کشاکش جامه بر زمین می افتاد. دختران رسول خدا و اهل حرمِ  با گریه یکدیگر را مساعدت می کردند و بر فراق یاوران و دوستان ندبه می کردند.» از این دست روایت های تاریخی از حجاب و عفاف زنان در کربلا کم‌ نیست و مناسب است مداحان و سخنوران به چادر سیاه این زنان و محبت قلبی زنان کم حجاب و با حجاب  به امام حسین اهمیت بدهند و برای ترویج  فرهنگ  بکوشند. و سعی نکنند موضوعی که در حد مسئله اجتماعی نیست به انحراف و مسئله فکری اجتماعی تبدیل بکنند.